“Het is wel een lawaaipapegaai”, zegt de kraamverzorgende. Ik glim van trots. Je bent inderdaad geen stilletje, en dat is ook nergens voor nodig. Je bent wel klein, maar niet broos ter wereld gekomen. Met je ruim 8 pond bezit je stevigheid die ook in je karakter tot uiting komt: je laat van je horen wanneer je het ergens niet mee eens bent. Luidkeels en meteen, zodat het maar duidelijk kan zijn.
Lieve jongen,
Ik vergeet soms welke dag het is. Het besef van tijd vervaagt, en zo ook de nummering. 28 is hetzelfde als 27 is hetzelfde als 29 maart. Alles vloeit naadloos in elkaar over.
Gelukkig ben jij er om houvast te geven. Vorige week 9. Volgende week 11. En vandaag precies 10 weken. Een substantieel deel daarvan speelt zich af binnen vier muren en een beschutte tuin. We beschermen jou tegen de wereld, de wereld tegen ons, elkaar tegen elkaar. We beschermen wat ons lief is. (Jij bent mij meer dan lief.)
Later zullen de mensen vragen: Hoe was dat, toen, in 2020, toen de wereld tot stilstand kwam? Ik zal het ze vertellen. Lees verder
Vandaag ging voor het eerst de spuit erin. Dopje eraf, vetje vastpakken, naald door die huid en spuiten maar.
Ik zet de spuit op mijn buik, duw, twijfel en trek terug. “Je zat er al in”, zegt de verpleegkundige. Oh, denk ik, en doe het nog een keer. De vloeistof -nu nog een simpele zoutoplossing- verdeelt zich onder mijn huid.
Neh. Bleh. Bluh.
Dan is het klaar. Lees verder