De herfst is in de war – hij denkt dat hij de zomer is. We laten hem in die waan en lachen, zacht, want ach, die gekke herfst met zijn malle streken. Hoe aandoenlijk zijn die zomerse vibes. Doe niet zo gek, zeggen we, maar we lachen erbij.
Het klopt natuurlijk van geen kant. Dat weten we wel (willen we niet weten). Het zijn de wanen van een klimaat in verwarring. We moeten het helder blijven zien.
We laten ons zo graag verblinden door de zon.
Freewheelen! Dat is: vrije associatie op papier. Er zijn geen regels, anders dan dat ik mijn brein de ruimte geef te associëren op de zin daarvoor. Ook dat zijn Vrije Woorden. Ik noem deze Freewheel “Focus”, omdat -ha ha- juist dat is wat er niet is. En toch ook weer wel, stiekem. Maar dat doet er eigenlijk niet toe. Het gaat vooral om het experiment. Lees verder
Ze zwijgt in zeven talen. De achtste begrijpt hij niet. “Waarom zeg je niks?” vraagt hij. Ze herhaalt haar boodschap. Hij haalt zijn schouders op en draait zich om. “Dan niet hoor.” Ze roept hem na, maar tevergeefs. Met een dicht hart is het lastig horen.
Het verhaal achter de contactadvertentie!
“Ik heb altijd gewerkt”, zegt ze. Ze frunnikt een pluisje van haar bordeauxrode trui. “Mijn vader was arts, moet u weten. Mijn grootvader trouwens ook.” Ze glimlacht flauwtjes. “En uw moeder?” Even haalt ze haar neus op, kort. De man tegenover haar merkt het niet. “Mijn moeder was medisch secretaresse”, antwoordt ze. “Maar mijn vader was arts. Een gerenommeerd plastisch chirurg. Zelfs in Amerika kennen ze zijn naam!” Dan, op fluistertoon: “hij heeft zelfs Madonna onder zijn handen gehad”. De man knikt. “U heeft uw talent dus niet van een vreemde”, zegt hij. Ze krimpt ineen. “Dat valt wel mee, hoor. Ik heb alleen mijn best maar gedaan.” Lees verder